زندگی شاید یک خیابان درازست
که هر روز زنی با زنبیلی از آن می گذرد
زندگی شاید ریسمانیست که مردی با آن
خود را از شاخه می آویزد
زندگی شاید طفلی است که از مد رسه بر میگردد
یا عبور گیج رهگذری باشد
که کلاه از سر بر می دارد و به رهگذری دیگر
با لبخندی بی معنی می گو ید
" صبح بخیر "
زندگی شاید آن لحظه مسدودی است
که نگاه من در نی نی چشمان تو
خود را ویران میسازد
و در این حسی است
که من آن را با ادراک ماه
و با دریافت ظلمت خواهم آمیخت
آه.......
سهم من این است سهم من این است
سهم من آسمانی است که آویختن پردهای
آن را از من می گیرد